Melisa lekarska

Melisa lekarska tworzy jednolite, intensywnie zielone rośliny, przyjmujące formę zwartych kępek, złożonych z wzniesionych pędów, porośniętych równomiernie ulistnionymi, na całej wysokości. Liście rozwijają się w naprzeciwległych parach, osadzone na krótkich ogonkach, o mocno karbowanych blaszkach, z wyraźnie dostrzegalnym unerwieniem oraz regularnie ząbkowanymi, ostro zakończonymi krawędziami. Rośliny zawiązują drobne, białe kwiaty, rozwijające się w kątach liści, w górnych partiach pędów. Kwiaty nie wykazują walorów dekoracyjnych, ale stanowiąc obfite źródło pyłków i nektaru są chętnie odwiedzane przez różne gatunki owadów zapylających. Gatunek jest uprawiany dla pozyskiwania liści, których zbiory mogą być prowadzone już od pierwszego roku uprawy, pod koniec sierpnia, a w kolejnych latach dwa razy w sezonie, na przełomach czerwca i lipca oraz sierpnia i września. Uprawy gruntowe, pozostawione na zimę bez okrycia, przemarzają zimą, ale szybko się regenerują na wiosnę, z podziemnych rozłogów.

Melisa lekarska jest niezwykle aromatyczną rośliną, wykazującą wartość ozdobną, oraz liście stanowiące ceniony dodatek przyprawowy oraz surowiec zielarski, utrzymujące swoje walory zarówno w formie świeżej, jak również po zasuszeniu. Roślina jest polecana do aromatyzacji potraw na ciepło i marynat, a także jako dekoracyjny dodatek na kanapki. Liście melisy mogą stanowić bazę do herbat i naparów o działaniu uspokajającym, przyspieszającym metabolizm oraz oczyszczającym. Gatunek może być uprawiany na stanowiskach gruntowych, w charakterze rośliny kwietnikowej, a także w warunkach domowych oraz na balkonach i tarasach, jako roślina doniczkowa.

Pokrój: kępkowy, zniesiony i zwarty, rośliny jednolite kolorystycznie, o intensywnej, zielonej barwie, formują regularne, zwarte kępki, wypełnione wzniesionymi pędami, gęsto ulistnionymi na całej długości, liście rozwijają się w naprzeciwległych parach, osadzone na krótkich ogonkach, mają mocno karbowane blaszki, z wyraźnie dostrzegalnym unerwieniem oraz regularnie ząbkowane, ostro zakończone krawędzie, przy wierzchołkach pędów, w kątach liści, rozwijają się drobne, białe kwiaty, stanowiące obfite źródło pyłków i nektaru kwiatowego, rośliny są bogate w olejki eteryczne, którym zawdzięczają charakterystyczny zapach i aromat.

Zastosowanie: roślina użyteczna w formie świeżej, jak również suszonej, jako roślina przyprawowa, do aromatyzacji potraw na ciepło i marynat oraz dekorowania posiłków, surowiec zielarski, do przygotowywania herbat i naparów, roślina kwietnikowa, do uprawy gruntowej, roślina doniczkowa, do uprawy w warunkach domowych oraz na balkonach i tarasach, roślina miododajna.

Termin siewu: pod osłony, celem przygotowania sadzonek, w marcu, sadzenie rozsady, w drugiej połowie maja, siew wprost na stałe miejsca, do pojemników lub do gruntu, w drugiej połowie maja.

Rozstawa: 30 x 40 – 50 cm.

Termin zbioru: od czerwca do września.

Mrozoodporność: gatunek zimotrwały, uprawiany w cyklu wieloletnim.

Stanowisko: nasłonecznione i osłonięte od wiatru, o podłożu żyznym, lekkim i dobrze uprawionym, uprawę w pojemnikach zaleca się prowadzić na podłożu uniwersalnym lub dedykowanym podłożu do uprawy ziół i regularnie podlewać.