Kminek Kończewicki

Kminek Kończewicki ma wysoką wartość użytkową, zarówno korzenie, jak i liście oraz owoce znajdują zastosowanie konsumpcyjne oraz wykazują właściwości lecznicze. Roślina wytwarza pierzaste liście osadzone na długich i jędrnych ogonkach, skupione dość zwartą rozetę, rozwijającą się na wierzchołku , osadzone w gruncie, korzenia palowego, Liście mają regularne, intensywnie zielone wybarwienie oraz, podobnie ja pozostałe partie roślin, wydzielają charakterystyczną woń, którą zawdzięczają obfitości olejków eterycznych. Gatunek zakwita w drugim roku uprawy, tworząc wyprostowany, smukły pęd nasienny, porośnięty drobnymi liśćmi, w górnych partiach rozkrzewiony i zwieńczony baldachowymi kwiatostanami. Drobne kwiaty mają przeważnie jasną, białą, rzadziej różową barwę i nie wykazują walorów ozdobnych, ale stanowią obfite źródło nektarów i pyłków kwiatowych, dzięki czemu są chętnie odwiedzane przez różne rodzaje owadów zapylających, sprawiając, że roślina jest zaliczana do gatunków miododajnych. Okres kwitnienia rozpoczyna się późna wiosną i kończy w połowie lata, po przekwitnięciu miejsce kwiatów zajmują podłużne, delikatnie zakrzywione owoce, pokryte brązową łupiną, o kruchej strukturze, którą z łatwością można zmielić.

Kminek Kończewicki dostarcza aromatyczny surowiec, o wysokich walorach przyprawowych oraz leczniczych, utrzymujących się również po zasuszeniu i sproszkowaniu. Roślina stanowi cenioną przyprawę poprawiającą walory smakowe pieczywa, serów, marynat a także zup, sosów oraz innych dań ciepłych. Kminek, stosowany również w formie roztworów wodnych lub oleju, reguluje pracę układu pokarmowe, jest polecany zwłaszcza do aromatyzacji potraw obfitujących w tłuszcze, a także wykazuje korzystny wpływ na układ moczowy.

Pokrój: wzniesiony, roślina formuje rozetę półwzniesionych lub wzniesionych pierzastych liści, osadzonych na długich i jędrnych ogonkach, podobnych do liści kopru ogrodowego, w okresie kwitnienia wytwarza smukłą wyprostowaną łodygę, o rurkowatym przekroju, porośniętą nielicznymi liśćmi i rozkrzewioną w górnych partiach, wierzchołki pędów, pokrywają baldachowe kwiatostany, wypełnione drobnymi jasnymi kwiatami, przeważnie o białej, rzadziej różowej barwie, zastępowane przez podłużne, delikatnie zakrzywione owoce, pokryte brązową, kruchą łupiną.

Zastosowanie: roślina utrzymuje swoje walory po zasuszeniu i sproszkowaniu, polecana do aromatyzacji pieczywa, serów, marynat oraz zup, sosów i innych dań ciepłych, surowiec zielarski do bezpośredniego spożycia lub przygotowywania roztworów wodnych lub oleju.

Termin siewu: bezpośrednio do gruntu, w marcu lub w kwietniu.

Rozstawa: 40 x 40 cm.

Termin zbioru: w drugim roku uprawy, w czerwcu i w lipcu.

Mrozoodporność: całkowita, gatunek jest uprawiany w cyklu dwuletnim.

Stanowisko: nasłonecznione, o podłożu ciepłym, zasobnym w wapń, żyznym i odpowiednio wilgotnym.