Szałwia muszkatołowa

Szałwia muszkatołowa to roślina zielarska odznaczająca się okazałymi kwiatostanami, o wysokich walorach dekoracyjnych oraz liśćmi mającymi zastosowanie przyprawowe i właściwości lecznicze. Uprawę należy prowadzić z siewu bezpośredniego na stanowiskach polowych lub w rożnego typu pojemnikach. Roślina o pokroju krzaczastym, rozwija się formie rozety okazałych liści z które, w drugim roku uprawy, wybijają pędy kwiatostanowe, osiągające wysokość do 100 cm.

Szałwia muszkatołowa swoją nazwę zawdzięcza zapachowi wydzielanemu przez włoski pokrywające roślinę, przypominającemu aromat gałki muszkatołowej. Roślina jest uprawiana w dwuletnim cyklu rozwojowym. W pierwszym roku rozwija się tworząc gęstą rozetę okazałych rozmiarowo, zielonych liści, których długość może dochodzić nawet do 25 cm. W drugim roku roślina wybija w pędy, zwieńczone kłosowatymi kwiatostanami, wypełnionymi dwuwargowymi kwiatami, o jasnej barwie z fioletowym akcentem. Kwiatostany nadają roślinie wysokich walorów dekoracyjnych oraz stanowią obfite źródło nektaru, czym wabią pszczoły. Roślina jest zaliczana do grupy roślin miododajnych.

Szałwia muszkatołowa może być uprawiana w charakterze rośliny ozdobnej, na rabatach, kwietnikach oraz łąkach miododajnych, w kompozycjach z innymi gatunkami roślin ozdobnych. Liście stanowią ceniony surowiec przyprawowy oraz zielarski, utrzymujący swoje walory po zasuszeniu i sproszkowaniu. Świeże liście są polecane do konsumpcji bezpośredniej, jako dodatek przyprawowy do potraw mięsnych i ryb, do aromatyzacji piwa i wina oraz jako naturalna dekoracja do posiłków. Liście mogą służyć jako baza do herbat i naparów regulujących pracę układu pokarmowego oraz wykazujących działanie rozkurczowe i uspokajające.

Pokrój: krzaczasty, roślina rozwija się tworząc rozetę liściową, złożoną z wzniesionych liści, osiągających długość do 25 cm, liście o eliptycznym kształcie, mają jednolitą zieloną barwę, blaszki liściowe są delikatnie karbowane, z widocznym unerwienie, ząbkowanymi krawędziami i ostrym zakończeniem, w drugim roku uprawy roślina wytwarza pędy, osiągające wysokość do 100 cm, zwieńczone kłosowatymi kwiatostanami, wypełnionymi dwuwargowymi kwiatami, o jasnej barwie, z fioletowymi przebarwieniami, zielone części roślin są pokryte włoskami gruczołkowatymi.

Zastosowanie: do konsumpcji bezpośredniej, jako przyprawa lub naturalna dekoracja do posiłków, jako surowiec na susz, jako surowiec zielarski, jako roślina ozdobna, na rabaty i kwietniki, jako roślina miododajna.

Termin siewu: wprost na stałe miejsce, na stanowiskach polowych lub do pojemników, od sierpnia do końca września.

Rozstawa: 40 x 40 cm.

Termin zbioru: do czerwca do końca lipca.

Mrozoodporność: roślina zimotrwała, uprawiana w cyklu dwuletnim.

Stanowisko: nasłonecznione, o podłożu niezbyt wilgotnym, uprawę w pojemnikach zaleca się prowadzić na dedykowanym podłożu do uprawy ziół lub na podłożu uniwersalnym.