Szałwia lekarska

Szałwia lekarska to wieloletnia roślina zielarska, uprawiana z uwagi na zalety przyprawowe, lincze właściwości lecznicze a także walory dekoracyjne. Uprawa może być prowadzona w warunkach domowych, w różnego typu pojemnikach oraz na stanowiskach polowych, z siewu bezpośredniego lub z przygotowanej wcześniej rozsady. Roślina jest krzewinką, rozwija się tworząc zwartą kępkę, skupiającą wzniesione, ulistnione pędy, osiągające wysokość do 80 cm.

Szałwia lekarska tworzy zielone, sztywne pędy, zdrewniałe w dolnej części i rozkrzewiające się w szczytowych partiach. Pędy są gęsto porośnięte liśćmi, o eliptycznych kształtach i jednolitej zielonej barwie, blaszki liście mają delikatnie karbowaną powierzchnię, z widocznym żyłkowaniem i gładkie krawędzie. Łodygi wraz z liśćmi pokrywa delikatny, biały meszek. Roślina wytwarza kwiaty, o białej lub jasno różowej barwie, rozwijające się przy wierzchołkach pędów. Kwiaty wydzielają przyjemną woń, co dodatkowo podnosi walory dekoracyjne rośliny.

Szałwia lekarska jest uprawiana dla pozyskiwania aromatycznych liści, stanowiących obfite źródło olejków eterycznych. Świeże liście są polecane do konsumpcji bezpośredniej, jako aromatyczny dodatek do zup, sosów, potraw mięsnych i ryb, jako baza lub dodatek do sałatek oraz jako naturalna dekoracja posiłków. Liście utrzymują swoje walory po zasuszeniu. Roślina stanowi ceniony surowiec zielarski i może być stosowana jako baza do herbat i naparów łagodzących stany zapalne jamy ustnej oraz mających działanie uspokajające. Liście mogą stanowić składnik domowych kosmetyków o działaniu przeciwtrądzikowym i przeciwłupieżowym. Roślina, zwłaszcza w okresie kwitnienia, odznacza się walorami dekoracyjnymi i może być uprawiana w charakterze rośliny ozdobnej.

Pokrój: krzewinka, roślina rozwija się w formie wzniesionych pędów, osiągających wysokość do 80 cm, dolne części pędów, wraz z rozwojem rośliny, drewnieją, górne części rozkrzewiają się, nadając roślinie kępkowatego pokroju, pędy są gęsto pokryte liśćmi, o eliptycznych kształtach, osadzonych na długich ogonkach, blaszki liściowe mają delikatnie karbowaną powierzchnię, z widocznym unerwieniem, łodygi wraz z liśćmi pokrywa delikatny, biały meszek, w szczytowych częściach pędów rozwijają się drobne kwiaty, o białej lub jasnoróżowej barwie, wydzielające intensywny, przyjemny zapach.

Zastosowanie: do konsumpcji bezpośredniej, jako aromatyczny dodatek do potraw, jako baza lub składnik sałatek, jako naturalna dekoracja posiłków, jako surowiec na susz, jako surowiec zielarski.

Termin siewu: przygotowanie rozsady, w kwietniu, na rozsadniku pod osłonami, przeniesienie rozsady na stałe miejsce, w drugiej połowie maja, siew bezpośrednio na stałe miejsce, w maju, siew do pojemników w warunkach domowych, w kwietniu.

Rozstawa: 40 x 30 cm.

Termin zbioru: od maja do końca sierpnia.

Mrozoodporność: roślina zimotrwała, uprawiana w cyklu wieloletnim.

Stanowisko: nasłonecznione, udaje się na każdy, niezbyt wilgotnym podłożu, , uprawę w pojemnikach zaleca się prowadzić na dedykowanym podłożu do uprawy ziół lub na podłożu uniwersalnym.