Melisa lekarska

Melisa lekarska wytwarza obficie ulistnione pędy, pokryte eliptycznymi liśćmi, z karbowaną powierzchnią i wyraźnie widocznym żyłkowaniem, o regularnie ząbkowanych krawędziach. Ulistnione pędy mają przyjemny, cytrynowy aromat, który zawdzięczają wysokiej zawartości olejków eterycznych. Przy wierzchołkach pędów, w kątach liści zawiązują się drobne kwiaty, o jasne barwie i znikomych walorach ozdobnych, stanowiące obfite źródło nektaru wabiącego pszczoły. Roślina jest zaliczana do grupy roślin miododajnych. Pierwsze zbiory mogą być prowadzone wczesną jesienią, już w roku siewu. Roślina jest całkowicie zimotrwała i dobrze przetrzymuje zimowanie w gruncie.

Melisa lekarska ma wysokie walory przyprawowe i stanowi ceniony surowiec ziołoleczniczy. Liście, zebrane przed zakwitnięciem, są polecane do konsumpcji bezpośredniej w formie aromatycznego dodatku do potraw na ciepło oraz sałatek i surówek warzywnych, a także jako naturalna dekoracja do posiłków. Ulistnione pędy utrzymują swoje walory po zasuszeniu i rozdrobnieniu stanowiąc cenioną przyprawę kuchenną. Napary oraz herbaty ze świeżych lub suszonych liści wykazują działanie uspokajające oraz regulujące zaburzenia rytmu serca i ciśnienie tętnicze krwi. Obfitujące w nektar kwiaty sprawiają, że roślina idealnie sprawdza się na stanowiskach o charakterze miododajnym.

Pokrój: wzniesiony, rośliny o dużej sile wzrostu, rozwijają się w formie wyprostowanych, silnie rozkrzewiających się pędów, osiągających wysokość do 100 cm, liście osadzone na krótkich ogonkach, gęsto pokrywają pędy, blaszki liściowe mają karbowaną powierzchnię, wyraźnie zauważalne żyłkowanie oraz ząbkowane krawędzie, przy wierzchołkach pędów, w kątach liści, wyrastają drobne kwiat, o jasnej barwie, stanowiące zasobne źródło nektaru, rośliny są jednolite kolorystycznie, o intensywnym zielonym wybarwieniu, wydzielają przyjemną woń i mają cytrynowy aromat, który zawdzięczają wysokiej zawartości olejków eterycznych.

Zastosowanie: do konsumpcji bezpośredniej, w formie aromatycznego dodatku do potraw na ciepło oraz sałatek i surówek warzywnych lub jako naturalna dekoracja do posiłków, jako surowiec do produkcji suszu, jako baza do naparów i herbat w ziołolecznictwie, jako roślina miododajna.

Termin siewu: w maju, wprost na docelowe miejsca, do pojemników lub do gruntu.

Rozstawa: 40 - 50 x 15 - 20 cm.

Termin zbioru: od lipca do września.

Mrozoodporność: roślina całkowicie zimotrwała, uprawiana w cyklu wieloletnim.

Stanowisko: nasłonecznione, o podłożu żyznym, zasobnym w składniki odżywcze i odpowiednio wilgotnym.