Szałwia lekarska

Szałwia lekarska to bylina zielarska o walorach przyprawowych oraz licznych właściwościach leczniczych. Uprawa może być prowadzona na stanowiskach polowych, z siewu bezpośredniego lub z rozsady a także w warunkach domowych, w różnego typu pojemnikach. Roślina jest krzewinką, rozwija się w formie wzniesionych pędów, pokrytych liśćmi, osiągających wysokość do 80 cm.

Szałwia lekarska zielone, sztywne pędy, drewniejące przy gruncie i rozgałęziające się w górnej części, co sprawia że roślina przybiera kępkowy, półkrzaczasty pokrój. Liście, podobnie jak pędy, mają zielne wybarwienie, rozwijają się na łodygach, osadzone na długich ogonkach. Blaszki liściowe mają eliptyczne, wydłużone kształty, gładkie krawędzie i wyraźnie widoczne żyłkowanie. Zielone części rośliny pokryte są delikatnym meszkiem. Roślina wytwarza również kwiaty rozwijające się w szczytowych częściach pędów, o białej lub jasnoróżowej barwie, wydzielające przyjemny zapach.

Szałwia lekarska jest uprawiana dla pozyskiwania aromatycznych liście, obfitujących w olejki eteryczne, którym zawdzięczają swoje właściwości. Świeże liście są polecane jako aromatyczny dodatek do zup, sosów, potraw mięsnych i ryb, jako dodatek do sałatek i surówek a także jako naturalna dekoracja posiłków Liście utrzymują swoje walory po zasuszeniu. Roślina stanowi ceniony surowiec zielarski, może być stosowana jako baza do herbat i naparów łagodzących stany zapalne jamy ustnej, ograniczających nadpotliwość i mających działanie uspokajające i relaksujące. Liście mogą stanowić składnik domowych kosmetyków o działaniu przeciwtrądzikowym i przeciwłupieżowym. Zioło, zwłaszcza w okresie kwitnienia, posiada walory dekoracyjne i może być uprawiane w charakterze rośliny ozdobnej.

Pokrój: krzewinka, roślina wytwarza wzniesione pędy, osiągające wysokość do 80 cm, dolne części pędów wykazują tendencję do drewnienia, górne części pędu rozgałęziają się tworząc zwartą kępkę, pędy porośnięte są liśćmi, o eliptycznych, wydłużonych kształtach, gładkich blaszkach, z widocznym żyłkowaniem oraz regularnych krawędziach, łodygi wraz z liśćmi mają jednolitą ciemnozieloną barwę, zielone części roślin pokrywa delikatny meszek, w szczytowych częściach pędów rozwijają się drobne kwiaty, o białej lub jasnoróżowej barwie, wydzielające przyjemny zapach.

Zastosowanie: jako surowiec na susz, jako roślina przyprawowa, jako naturalna dekoracja posiłków, jako surowiec zielarski.

Termin siewu: przygotowanie rozsady, od połowy marca do maja, przeniesienie rozsady na stałe miejsce, od połowy maja do połowy czerwca, siew na stałe miejsce w warunkach polowych, w drugiej połowie maja, siew do pojemników, w warunkach domowych, od połowy marca do połowy maja.

Rozstawa: 40 x 30 cm.

Termin zbioru: od maja do września.

Mrozoodporność: roślina zimotrwała, uprawiana w cyklu wieloletnim.

Stanowisko: nasłonecznione, udaje się na każdy, niezbyt wilgotnym podłożu, , uprawę w pojemnikach zaleca się prowadzić na dedykowanym podłożu do uprawy ziół lub na podłożu uniwersalnym.