Rzodkiew zimowa

Rzodkiew zimowa, znana również jako czarna rzepa lub murzynka, to późna odmiana rzodkwi, przeznaczona do uprawy polowej, na zbiór późnojesienny, polecana do konsumpcji bezpośredniej lub długotrwałego przechowywania, na użytek zimowy. Nasiona wysiewa się rzędami, wprost do gruntu, a jeżeli wschody następują w zbyt dużym zagęszczeniu zaleca się wykonanie przerywki. Rośliny rozwijają się w formując, osadzone w gruncie, częściowo lub w całości okryte, zgrubienia korzeniowe, zwieńczone rozetą liściową, ułatwiającą zbiór dojrzałych warzyw.

Rzodkiew zimowa wytwarza duże zgrubienia, osiągające masę do 400 g, o kulistym, lekko spłaszczonym lub owalnym kształcie, zakończone długim i cienkim korzeniem palowym. Zgrubienia pokrywa cienka skórka, o matowej, gładkiej lub lekko siatkowanej powierzchni i regularnym ciemnym, niemal czarnym wybarwieniu, któremu rośliny zawdzięczają swoje zwyczajowe nazwy. Skórka okrywa jasny, jednolicie biały miąższ, o lekko ostrym aromacie. Gatunek nabiera walorów konsumpcyjnych po około 100 – 110 dniach wegetacji. Zbiór rozpoczyna się na początku jesieni i zaleca się jego zakończenie przed nastaniem jesiennych przymrozków. Odmiana wykazuje odporność na wybijanie w pędy kwiatostanowe, obniżające walory smakowe warzywa, co pozwala na prowadzenie uprawy na stanowiskach mocno nasłonecznionych.

Rzodkiew zimowa dostarcza aromatyczne korzenie, o wysokich walorach smakowych oraz właściwościach leczniczych, ponieważ sok z rzodkwi łagodzi schorzenia wątroby, mających szerokie zastosowanie konsumpcyjne. Świeżo zebrane warzywa są polecane do konsumpcji bezpośredniej, jako dodatek na kanapki lub składnik surówek warzywnych. Zgrubienia wykazują wysoką trwałość oraz odporność na choroby przechowalnicze, a także utrzymują swoje walory przy długotrwałym przechowywaniu, co pozwala na dostępność warzywa poza okresem plonowania, na użytek zimowy.

Zgrubienia: duże, osiągają masę od 250 do 400 g, o regularnych, kulistych, delikatnie spłaszczonych lub wyraźnie owalnych kształtach, zakończone długim i cienkim korzeniem palowym, pokryte cienką skórką, o niemal gładkiej, matowej lub lekko siatkowanej powierzchni, o regularnym czarnym wybarwieniu, miąższ zwarty, o jędrnej i chrupiącej strukturze, trwały, niewykazujący tendencji do parcenia i pękania, jednolity kolorystycznie, o regularnej, białej barwie, aromatyczny, o lekko ostrym smaku.

Zastosowanie: konsumpcja bezpośrednia, jako dodatek na kanapki lub składnik surówek warzywnych, do długotrwałego przechowywania, na użytek zimowy.

Termin siewu: wprost na stałe miejsca, w czerwcu i w lipcu.

Rozstawa: 20 x 15 cm.

Termin zbioru: we wrześniu i w październiku.

Mrozoodporność: roślina zimotrwała, w celach konsumpcyjnych uprawiana w cyklu jednorocznym.

Stanowisko: nasłonecznione, o podłożu żyznym, zasobnym w wapń i dostatecznie wilgotnym, w drugim roku po oborniku.